Wild Vegetables of Coastal Karnataka

When all over the world, Bt (biotechnology) vegetables such as Bt tomato, Bt brinjal and others are the topic of hot debate, in this town of Karwar people love to relish the ' Naati' or local variety of vegetables. Come rainy season, the foot path of green street which is the usual vegetable market of the town is full of locally grown vegetables such as bendekayi (lady's finger), heerekayi (ridge gourd), southe kayi (cucumber), neer panas (bread fruit), badne kayi (brinjal), etc. These vegetables are much sought after by a section of customers though they are comparatively costlier than the 'ghaati' or hybrid vegetables which are sold in large heaps. Also, the naati ones have different appearence and are easily distinguishable from others. For example, local bendekayi is yellowish and longer than the greenish hybrid bende. These vegetables are grown and sold by local farmers, mainly women, in their home gardens by traditional methods. They are grown without much fertiliser and pesticide inputs, therefore good for health of the consumers and the environment. Besides, these women are also contributing to the conservation of these valuable local variety of vegetable plants, by growing them every year. This is another method of traditional agro-biodiversity conservation. This kind of local vegetable market is not restricted only to Karwar. If you travel along the NH 17 towards Mangalore, you will find such markets in several places. These are the Desi Highway Bazars, in contrary to the hightech Super Bazars of the metropolies! Enjoy the view of one such highway bazar near Honnavar. This Photograph was clicked by my colleague Shivananda Bhat.

Jai ho naati vegetables!

Netrani Island, Murdeshwar

ನೇತ್ರಾಣಿ ದ್ವೀಪಕ್ಕೊಂದು ಪಯಣ 

J°èzÉ £ÉÃvÁætÂ?

PÀ£ÁðlPÀzÀ GvÀÛgÀ PÀ£ÀßqÀ f¯ÉèAiÀÄ ¥ÀæSÁåvÀ ¥ÀæªÁ¹ vÁt ªÀÄÄqÉÃð±ÀégÀ.  E°è£À §ÈºÀvï ²ªÀ «UÀæºÀ, UÉÆÃ¥ÀÄgÀ, PÀqÀ®Aa£À zÉêÁ®AiÀÄ, ©ÃZï EvÁå¢UÀ¼ÀÄ FUÁUÀ¯É ºÉ¸ÀgÀĪÁ¹. ªÀÄÄqÉÃð±ÀégÀzÀ PÀqÀ®wÃgÀ¢AzÀ ¥À²ÑªÀÄPÉÌ ¸ÀĪÀiÁgÀÄ 18 Q.«ÄÃUÀ¼ÀµÀÄÖ zÀÆgÀzÀ°èzÉ £ÉÃvÁæt ¢éÃ¥À. AiÀiÁAwæPÀ zÉÆÃtÂAiÀÄ£ÉßÃj ¸ÁVzÀgÉ ¸ÁUÀgÀzÀ C¯ÉUÀ¼À ªÀÄvÀÄÛ UÁ½AiÀÄ wêÀævÉAiÀÄ£ÀÄß ºÉÆA¢PÉÆAqÀÄ ¸ÀĪÀiÁgÀÄ MAzÀƪÀgÉ-JgÀqÀÄ UÀAmÉUÀ¼À CªÀ¢üAiÀÄ°è F £ÀqÀÄUÀqÉØAiÀÄ£ÀÄß vÀ®Ä¥À§ºÀÄzÀÄ. F ¢éÃ¥ÀzÀ CAzÁdÄ «¹ÛÃtð 60 jAzÀ 70 JPÀgÉUÀ¼ÀµÀÄÖ. ¨sÀl̼À, ºÉÆ£ÁߪÀgÀ¢AzÀ®Æ F £ÀqÀÄUÀÄqÉØUÉ ¥ÀæAiÀiÁt¸À§ºÀÄzÀÄ. EzÀPÉÌ  Cw ¸À¤ºÀzÀ ¨sÀƨsÁUÀ ¨sÀl̼À vÁ®ÆQ£À ªÀiÁ«£ÀUÀÄAr.

PÀqÀ¯Á¼ÀzÀ «¸ÀäAiÀÄ ¯ÉÆÃPÀ!

£ÉÃvÁæt ¢éÃ¥ÀzÀ ¸ÀÄvÀÛ°£À ¸ÀªÀÄÄzÀæ C¥ÀgÀÆ¥ÀzÀ, CµÉÖà CvÁåPÀµÀðPÀ ¸ÀªÀÄÄzÀæfëUÀ¼À ReÁ£É. PÀqÀ® MqÀ°£À ¤UÀÆqsÀ fêÀ¯ÉÆÃPÀzÀ CZÀÑjUÀ¼À°è ¥ÀæªÀÄÄRªÁzÀ ºÀªÀ¼À fëUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÀÛªÀÅUÀ¼À PÀĸÀÄj ¸ÀȶÖAiÀiÁzÀ ºÀªÀ¼À ¢§âUÀ¼ÀÄ, CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß D±Àæ¬Ä¹gÀĪÀ ªÉÊ«zsÀåªÀÄAiÀÄ ºÀªÀ¼À «ÄãÀÄUÀ¼ÀÄ, EvÀgÀ ªÀÄvÀìöåeÁwUÀ¼ÀÄ, §UɧUÉAiÀÄ Kr-¹UÀrUÀ¼ÀÄ, eÉÆvÉUÉ ¸ÀªÀÄÄzÀæzÀ »jAiÀÄtÚA¢gÁzÀ PÀqÀ¯ÁªÉÄ, w«ÄAV®UÀ¼ÀÄ,... EªÉ®èªÀÇ E°èªÉ. UÀÆæ¥ÀgïUÀ¼ÀÄ, ¸ÁߥÀgïUÀ¼ÀÄ, §gÁPÀÄqÀ, ªÉÆgÉ, næUÀgïUÀ¼ÀÄ, PÉÆæAiÀÄUÀ¼ÀÄ, °eÁqïð «ÄãÀÄ, ¸Àdð£ï «ÄãÀÄ, ¸Á̦ðAiÀÄ£ï «ÄãÀÄ - »ÃUÉ avÀæ-«avÀæ ºÉ¸Àj£À, avÁÛPÀµÀðPÀ §tÚUÀ¼À ªÀÄvÀìöå ¸ÀAPÀÄ® E°è £É¯ÉAiÀiÁVªÉ. PÀ°è£ÀAvÉ gÀÆ¥ÁAvÀgÀ ºÉÆAzÀ§®è ¸ÉÆÖÃ£ï «ÄãÀÄ, C½°£ÀAvÉ ¨É£Àß°è §gÉ §gɹPÉÆArgÀĪÀ ¹Ì÷égÀ¯ï «ÄãÀÄ, ¨ÉÃqÀgÀ ªÉõÀ vÉÆnÖgÀĪÀÀ ®AiÀÄ£ï «ÄãÀÄ... £ÉÆÃrzÀgÀµÉÖà EªÀÅUÀ¼À£ÀÄß £ÀA§§ºÀÄzÀÄ.

£ÉÃvÁæt vÀ£Àß ªÀÄr°£À°è EµÉÆÖAzÀÄ C£À£Àå eÉÊ«PÀ ¤¢ü §aÑlÄÖPÉÆAqÀzÀÄÝ ºÉÆgÀ dUÀwÛUÉ UÉÆvÁÛzÀzÀÄÝ wÃgÁ EwÛÃZÉUÉ. PÀ£ÁðlPÀ fêÀªÉÊ«zsÀå ªÀÄAqÀ½AiÀÄ PÉÆÃjPÉAiÀÄ ªÉÄÃgÉUÉ £ÉÃvÁæt ¸ÁUÀgÀ fêÀªÉÊ«zsÀåzÀ ¸ÀªÉÃðPÀëuÉ £ÀqɹzÀ PÉÃA¢æÃAiÀÄ ¸ÁUÀgÀ ªÀÄvÀìöå ¸ÀA±ÉÆÃzsÀ£Á PÉÃAzÀæzÀ «eÁÕ¤UÀ¼ÀÄ E°è£À fêÀ ¸ÀA¥ÀwÛ£À ¥ÀnÖ ªÀiÁr, ºÀªÀ¼À ¢§âUÀ¼ÀÆ E°è ¨É¼ÉAiÀÄÄwÛgÀĪÀzÀ£ÀÄß ¥ÀvÉÛ ºÀaÑzÀÄÝ  2005gÀ°è. E°è PÁt¹UÀĪÀ  89 eÁwAiÀÄ ºÀªÀ¼À «ÄãÀÄUÀ¼À°è 27 eÁwUÀ¼À£ÀÄß ¨sÁgÀvÀzÀ PÀgÁªÀ½AiÀÄ°è ªÉÆzÀ® ¨ÁjUÉ zÁR°¸À¯ÁVzÉ. E°ègÀĪÀ ¸ÀĪÀiÁgÀÄ MA§vÀÄÛ eÁwAiÀÄ UÀÆæ¥Àgï «ÄãÀÄUÀ¼À°è JgÀqÀÄ C¥ÁAiÀÄzÀAa£À°ègÀĪÀªÀÅUÀ¼ÀÄ.  92PÀÆÌ ºÉZÀÄÑ EvÀgÀ eÁwAiÀÄ «ÄãÀÄUÀ¼ÀÄ E°èUÉ ¨sÉÃn ¤ÃqÀÄvÀÛªÉ. eÉÆvÉUÉ 17 eÁwAiÀÄ KrUÀ¼ÀÄ, 12 eÁwAiÀÄ ¯ÉÆÃ¼É «ÄãÀÄUÀ¼ÀÄ,  ¹UÀrUÀ¼ÀÄ. »ÃUÉ ¸ÁUÀÄvÀÛzÉ E°è£À ¸ÁUÀgÀ fëUÀ¼À ¥ÀnÖ.

EzÀÄ ¤Ãj£Á¼ÀzÀ PÀxÉAiÀiÁzÀgÉ, ¤ÃgÀ ªÉÄÃ¯É UÀÄqÀØzÀ¯ÉèäzÉ? ‘Jr§¯ï ¹é¥sïÖ’ JA§ C¥ÀgÀÆ¥ÀzÀ ºÀQÌUÀ¼À UÀÆqÀÄUÀ¼ÀÄ E°è£À §AqÉUÀ¼À°è ªÀÄvÀÄÛ £ÉʸÀVðPÀ UÀĺÉUÀ¼À°è ºÉÃgÀ¼ÀªÁVzÉ. F ºÀQÌUÀ¼À «±ÉõÀvÉAiÉÄAzÀgÉ, PÀ¸ÀPÀrØUÀ½UÉ ¸ÀéAvÀ eÉÆ°è£À ¯ÉÃ¥À£À ¤Ãr EªÀÅUÀ¼ÀÄ PÀlÄÖªÀ UÀÆqÀÄUÀ¼ÀÄ SÁzÀåAiÉÆÃUÀå, vÀÄA¨Á gÀÄaPÀgÀªÀAvÉ!  ºÁUÁVAiÉÄà F ºÀQÌAiÀÄ UÀÆqÀÄUÀ½UÉ «zÉñÀUÀ¼À°è C¥ÁgÀ ¨ÉÃrPÉ. ¹é¥sïÖÖ UÀÆr£À ¸ÀÆ¥ÀÄ  C°è£À  ¸ÁÖgï ºÉÆÃmɯïUÀ¼À°è §ºÀÄ ¨ÉÃrPÉAiÀÄ LlA. £ÉÃvÁæt UÀÄqÀØzÀ ¹é¥sïÖÖ UÀÆqÀÄUÀ¼ÀÄ PÀ¼Àî ªÀiÁUÀðªÁV ¸ÁUÀgÀ zÁn «zÉò ºÉÆÃmÉîÄUÀ¼À ¸ÀƦ£À vÀmÉÖ ¸ÉÃgÀÄwÛgÀĪÀÅzÀÄ ¸ÀļÀî®è!

©½ JzÉAiÀÄ UÀgÀÄqÀUÀ¼ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ªÀ£Àå ¥ÁjªÁ¼ÀUÀ¼ÀÄ PÀÆqÁ E°è C¥ÁgÀ ¸ÀASÉåAiÀÄ°èªÉ. D PÁgÀt¢AzÀ¯Éà EzÀPÉÌ ‘¦d£ï L¯ÁåAqï’ (¥ÁjªÁ¼ÀUÀ¼À £ÀqÀÄUÀqÉØ) JAzÀÆ PÀgÉAiÀÄÄvÁÛgÉ. ºÀ®ªÀÅ eÁwAiÀÄ ¸À¸ÀåUÀ¼ÀÄ E°è ¨É¼ÉAiÀÄÄwÛzÀÄÝ, C±ÉÆÃPÀ, PÉâUÉ, ºÉÆ£Éß EvÁå¢ «¥ÀÄ®ªÁVªÉ.  

EªÀÅUÀ¼ÀÄ PÉêÀ® ¥ÁæxÀ«ÄPÀ ªÉÄïÉÆßÃlzÀ CzsÀåAiÀÄ£ÀUÀ¼À ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è ¹PÀÌ «ªÀgÀUÀ¼ÀÄ. £ÉÃvÁætÂAiÀÄ ¸ÀA¥ÀÆtð fêÀªÉÊ«zsÀåzÀ zÁR¯Áw £ÀqÉzÀgÉ, F ¥ÀnÖUÉ ªÀÄvÀÛµÀÄÖ ºÉ¸ÀgÀÄUÀ¼ÀÄ ¸ÉÃgÀ§ºÀÄzÀÄ.

zsÁ«ÄðPÀ ªÀĺÀvÀé

£ÉÃvÁæ¤ UÀÄqÀØPÉÌ PÁ°qÀĪÀªÀgÀ£ÀÄß ªÀ£Àå ¥ÁætÂUÀ¼À eÉÆvÉUÉ PÉÆý, DqÀÄ, PÀÄjUÀ¼ÀAvÀºÀ ¸ÁPÀÄ ¥ÁætÂUÀ¼ÀÄ PÀÆqÁ ¸ÁéUÀw¸À§ºÀÄzÀÄ. d£À ªÀ¸Àw¬Ä®èzÀ E°èUÉ F ¥ÁætÂUÀ¼ÀÄ ºÉÃUÉ §AzÀªÀÅ?  EªÉ¯Áè E°ègÀĪÀ §Al zÉêÀgÀ UÀÄrUÉ ºÀgÀPÉAiÀÄ gÀÆ¥ÀzÀ°è d£À vÀAzÀÄ  ©lÄÖ ºÉÆÃzÀªÀÅUÀ¼ÀÄ. F UÀÄrAiÀÄ D¸ÀÄ¥Á¹£À°è ªÀÄĹèªÀiï ªÀÄvÀÄÛ Qæ²ÑAiÀÄ£ï zÉêÁ®AiÀÄUÀ¼ÀÆ EªÉ. MAzÉà ¢éÃ¥ÀzÀ°è ªÀÄÆgÀÄ ¥ÀæªÀÄÄR zsÀªÀÄðUÀ½UÉ ¸ÉÃjgÀĪÀ DgÁzsÀ£Á®AiÀÄUÀ½gÀĪÀÅzÀÄ PÀÆqÁ E°èAiÀÄ «±ÉõÀªÉÃ.

Sadashivgad Fort, Karwar

ಕಾರವಾರದ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲು  ಸದಾಶಿವಗಡ ಕೋಟೆ:

ಗೋವಾ ಕಡೆಯಿಂದ ಕಾರವಾರವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುವಾಗ ಸಿಗುವ  ಕಾಳಿ ನದಿಯ ತೀರದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡೆ ಮೇಲಿರುವುದೆ ಸದಾಶಿವಗಡ ಕೋಟೆ. ಈ ಗುಡ್ಡೆಯನ್ನು ಸೀಳಿಕೊಂಡೆ ಹೆದ್ದಾರಿ ಸಾಗಿದೆ. ಈಗ್ ಖಾಸಗಿ ರೆಸಾರ್ರ್ಟ್ ಆಗಿರುವ ಈ ಕೋಟೆಗೆ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ ಎಂಬ ಸಂಗತಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಾರದು. 

ಹಿಂದೆ ಚಿತ್ತಾಕುಲ ಗ್ರಾಮದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದ ಈ ಪ್ರದೇಶ ವಿಜಯನಗರ ರಾಜರ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತ್ತು. ತಾಳಿಕೋಟೆ ಕದನದ ನಂತರ ಇದು ಬಿಜಾಪುರ ಸುಲ್ತಾನರ ವಶವಾಯಿತು. ೧೫೧೦ರಲ್ಲಿ ಎ. ಡಿ. ಅಲ್ಬುಕರ್ಕ್ ಚಿತ್ತಾಕುಲ ಕೋಟೆ ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತವಾಗಿದ್ದ ಇದನ್ನು ಹಾಳುಗೆಡವಿದ.  ೧೬೬೫ರಲ್ಲಿ ಶಿವಾಜಿ ಕೂಡಾ ಇದನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಇಲ್ಲೊಂದು ದುರ್ಗಾದೇವಿಯ ಗುಡಿ ಕಟ್ಟಿಸಿದ. ಆ ಗುಡಿ ಈಗಲೂ ಇದೆ. 

                   

ಪೋರ್ಛುಗೀಸರ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕೋಟೆಯ ಹೆಸರು ”ಪೀರ್ ಕೋಟೆ’. ಕಾರಣವೇನೆಂದರೆ ಶಾ ಶಂಶುದ್ದೀನ್ ಖರ್ಬತ್ ಎಂಬ ಸಂತನೊಬ್ಬ ಇಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದ. ಅವನ ಹೆಸರಿನ ದರ್ಗಾ ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲಿದೆ. 

ಬಿಜಾಪುರ ಸುಲ್ತಾನರ ಪತ್ನದ ನಂತರ ಈ ಪ್ರದೇಶ ಸೋಂದಾ ರಾಜರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂತು.   ೧೭೧೫ರಲ್ಲಿ ಬಸವಲಿಂಗ ರಾಜ ಅರೆನಾಶವಾಗಿದ್ದ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಮರುನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿ, ಅದಕ್ಕೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯ ನೆನಪನಲ್ಲಿ ’ಸದಾಶಿವಗಡ ಕೋಟ” ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದ. ಹ್ಯೆದರಾಲಿ ಮತ್ತು ಟಿಪ್ಪುವಿನ ಆಕ್ರಮಣ ಮತ್ತು ಆಳ್ವಿಕೆಗೂ ಈ ಕೋಟೆ     ಒಳಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ೧೭೯೯ರಲ್ಲಿ  ಇದು ಬ್ರಿಟೀಶರ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಬಂತು. 

ಕುಸಿದುಬಿದ್ದಿರುವ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಪಿರಂಗಿಗಳ ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಸದಾಶಿವಗಡ ಗುಡ್ಡೆಯ ಮೇಲೆ ಈಗಲೂ ಕಾಣಬಹುದು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಣುವ ಕಾಳಿನದಿಯ ಮತ್ತು ಕಾರವಾರ ಕಡಲತೀರದ ನೋಟ ಅದ್ಭುತವಾದದ್ದು. ನೀವು ಕಾರವಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ, ಸದಾಶಿವಗಡ ಗುಡ್ಡೆಯನ್ನು ಏರಲು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಣುವ ಕಾರವಾರದ ಸೊಬಗನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮರೆಯಬೇಡಿ.

Anashi Nature Camp

Mirjan Fort, Kumta